Kiedyś-teraz

1980

Strajki na Pomorzu.jeździłam do szkoły wśród wojska,milicji.Nie rozumiałam co się dzieje.

W zimie wojsko odśnieżało drogi,dowoziło żywność.Jakby wszystko ok.ale...

W domu nic się nie zmieniło.Dalej ojciec był święty.

Uzupełnię teraz wiedzę o mojej"rodzinie".

Moi rodzice byli tancerzami baletu.Ich życie to sala baletowa,próby.Ja wtedy znałam każdy zakątek Teatru Muzycznego w Gdyni.Wszyscy byli wujkami i ciociami.lubiłam to,ale nie miałam rodziców.Teatr zabrał mi ich na zawsze.Później zrozumiałam,że im zawadzałam.W pewnym momencie mojego życia myślałam,że tak będzie zawsze.myliłam się.

1981

Stan wojenny zastał nas niespodziewanie.Moja mama leżała w szpitalu na ginekologii.Mieliśmy do niej jechać,jadłam śniadanie i nie było teleranka.Dopiero mama nam powiedziała.

Rodzice wywieźli mnie do dziadków,do Gdańska.tam zobaczyłam co to znaczy-stan wojenny.Miałam 11lat i moje oczy widziały uzbrojone wojsko,czołgi,SKOT-y,zomowców,godzine policyjną.

Dotknęła nas też rodzinna tragedia.Mama urodziła martwe dziecko-chłopca.Smutne to były święta.

Do tej pory moje życie było,wg normalne,lecz to miało się zmienić.

Moi dziadkowie byli cudownymi ludźmi.To jedyni ludzie,którzy mnie zauważali,poświęcili mi dużo uwagi,dużo nauczyli.Bardzo mi ich brak.

Jest rok 1970-Gdynia,grudzień.Mam 2 miesiące,mama ze mną w domu a tata do pracy.Wtedy zaczęły się protesty stoczniowców,niepewne jutro-niepewne nic.Mnie było wszystko jedno.

1974-Lublin,ul.Juranda.mam 4 lata i psa Bene.moi rodzice w pracy.godz.24 dzwonię do pracy rodziców:

-mogę prosić mojego tate

-tzn?

-Jujka Wasiowśkiego

-kto mówi?

-Dojota

-już wołam.

I tak codziennie.byłam sama mając 4 lata,z kanapkami i herbatą w termosie.nikt się nie zastanawiał nad tym czy to dobrze czy źle.

Wtedy było to normalne.Zawsze byłam sama,ale miałam stróża-owczarka Bene.odprowadzała i przyprowadzała mnie z przedszkola.przyjaciel.

1979-Wejherowo,komunia.znowu rodzice w pracy a ja z dziadkami.cóż.życie.

Ciągle byłam sama.z domu poza odrzuceniem nie wyniosłam nic.nie wiedziałam że istnieje inny świat,bo nie miałam koleżanek.rodzice zabronili mi ich,więc wiodłam życie samotnika z kluczem na szyi.nie lubiłam ludzi,byłam dziwakiem.

Swoją dziecięcą miłość przelałam na zwierzęta.miałam psa i kota.

Wtedy nie widziałam tego co zauważyłam 6 lat później.

Samotność,odrzucenie sprawili,że stałam sie niewidoczna.szczególnie wtedy gdy ojciec był zły.

Myślałam o nim same dobre rzeczy,Nie widziałam egoisty,choleryka,tyrana,który psychicznie znęcał się nade mną i mamą.