Kiedyś

Jest rok 1970-Gdynia,grudzień.Mam 2 miesiące,mama ze mną w domu a tata do pracy.Wtedy zaczęły się protesty stoczniowców,niepewne jutro-niepewne nic.Mnie było wszystko jedno.

1974-Lublin,ul.Juranda.mam 4 lata i psa Bene.moi rodzice w pracy.godz.24 dzwonię do pracy rodziców:

-mogę prosić mojego tate

-tzn?

-Jujka Wasiowśkiego

-kto mówi?

-Dojota

-już wołam.

I tak codziennie.byłam sama mając 4 lata,z kanapkami i herbatą w termosie.nikt się nie zastanawiał nad tym czy to dobrze czy źle.

Wtedy było to normalne.Zawsze byłam sama,ale miałam stróża-owczarka Bene.odprowadzała i przyprowadzała mnie z przedszkola.przyjaciel.

1979-Wejherowo,komunia.znowu rodzice w pracy a ja z dziadkami.cóż.życie.

Ciągle byłam sama.z domu poza odrzuceniem nie wyniosłam nic.nie wiedziałam że istnieje inny świat,bo nie miałam koleżanek.rodzice zabronili mi ich,więc wiodłam życie samotnika z kluczem na szyi.nie lubiłam ludzi,byłam dziwakiem.

Swoją dziecięcą miłość przelałam na zwierzęta.miałam psa i kota.

Wtedy nie widziałam tego co zauważyłam 6 lat później.

Samotność,odrzucenie sprawili,że stałam sie niewidoczna.szczególnie wtedy gdy ojciec był zły.

Myślałam o nim same dobre rzeczy,Nie widziałam egoisty,choleryka,tyrana,który psychicznie znęcał się nade mną i mamą.